نمای کامپوزیت

نمای کامپوزیت ساختمان

نمای ظاهری ساختمان از مسائلی است که برای سازندگان، مالکان، افراد ساکن در ساختمان و همچنین شهرداری هر شهر از اهمیت بالایی برخوردار است و مهم تر این که نمای هر ساختمان به عنوان یک معیار برای سنجش کیفیت آن ساختمان برای افراد بازدید کننده می باشد.

از آنجایی که فضای بصری هر شهری با استفاده از نمای ساختمان ها ساخته می شود به همین خاطر شهرداری هر شهری به نماهای ساختمان هایی که ساخته شده و یا در حال ساخت است بسیار توجه می کند و چون مواد و مصالح گوناگونی برای نماسازی وجود دارد طراحان و مجریان ساختمان به دنبال بهترین، باکیفیت ترین و همچنین به صرفه ترین مصالح برای نما بوده تا علاوه بر رضایت شخصی خود چهره شهر را هم زیبا کند. سنگ های ساختمانی، سیمان، رنگ های مخصوص نما، آجر و … از جمله مواد و مصالحی هستند که برای نما سازی کاربرد داشته و به صورت معمول از آنها استفاده می شود اما مدتی است که مصالحی به نام کامپوزیت وارد بازار شده و به صورت چشمگیر از آنها برای پوشش نمای ساختمان ها استفاده می شود. آلومینیوم فلزی دارای کارایی زیادی است و به مرور زمان در زندگی روزمره انسان ها نفوذ کرده است و از آن در ساخت هواپیما گرفته تا اتومبیل سازی، کابل های برق، فویل های آلومینیومی و … به صورت قالب استفاده می شود و ساخت و ساز به دلیل قابلیت شکل پذیری بالا قابل استفاده می باشند. 

کارایی کامپوزیت

محصولات کامپوزیت در صنعت ساختمان کارایی بسیار متنوعی داشته و به صورت معمول به شکل پانل هایی هستند که از آنها برای پوشش بنا استفاده می شود و برای مصارفی چون روکش دیوارها، سقف، جاذب حرارتی و … استفاده می شود.

مکان های قابل استفاده از نمای کامپوزیت

در دکوراسیون داخلی ساختمان های اداری، تابلو های تبلیغاتی، فروشگاهی و غرفه های نمایشگاهی از پانل های کامپوزیت استفاده می شود و با کمک آنها می توان نمای قدیمی ساختمان را بازسازی نمود. در پمپ بنزین ها برای ایجاد استند ها و جایگاه عرضه سوخت و به صورت کلی نمای خارجی هر بنایی قابل اجرا می باشند. از آلومینیوم کامپوزیت به عنوان پوشش سقف ها در ساختمان و فروشگاه های مختلف استفاده می شود. پوشش دکوراتیو داخل مجتمع های تجاری، نمای فرودگاه ها، ترمینال ها، تونل ها و … از مکان هایی هستند که ازکامپوزیت به عنوان یک پوشش با دوام استفاده می گردد.  

مشخصات فنی کامپوزیت

پنل های کامپوزیت دارای ضخامت ۱ تا ۶ میلیمتر است و با استفاده از قاب کلیپس و دیوار حاجب بر روی نما ساختمان متصل می شوند و به لحاظ ظاهری دارای رنگ آمیزی یک دست بوده و ازنظر رنگ بندی طیف گسترده ای دارند و در بافت های متنوعی موجود هستند. ساختار کلی پنل های کامپوزیت از سه بخش کلی تشکیل شده است. لایه رویی یک لایه آلومینیومی حرارت دیده و لعاب دار است و لایه میانی از پلی اتیلن فشرده شده می باشد و در بخش زیرین یک آلومینیوم فشرده شده دیگر قرار دارد. عرض استاندارد پنل های کامپوزیت ۱۲۲۰ تا ۱۵۵۰ میلی متر بوده و با طول استاندارد بین ۲۴۴۰ تا ۶۰۰۰ میلیمتر در بازار موجود است و هر متر مربع از پانل آلومینیوم در حدود ۵/۳ تا ۵/۵ کیلوگرم وزن دارد و این مشخصه کامپوزیت ها باعث می شود تا درصد ایمنی در زمان اجرا افزایش یافته و در زمان زلزله خطرات کمتری ایجاد شده و حمل و نقل آسان تری در مقایسه با مصالح دیگر داشته باشند.

اجرای نمای کامپوزیت

اجرای نمای کامپوزیت با روش های مختلف انجام می شود اما به صورت کلی ۵ روش برای اجرا کامپوزیت ها بر روی نمای ساختمان ها وجود دارد که شامل روش ثابت، ریلی، هوک، روش فیکس ریلینگ و همچنین روش ال اچ قابل اجرا می باشند.

مزایای نمای کامپوزیت

استفاده از ورق های کامپوزیت در نمای ساختمان به دلیل ویژگی و مزایایی که دارند بسیار پر کاربرد و می باشند. زیرا ورق های کامپوزیت در برابر آتش سوزی مقاومت بالایی دارند و از نظر وزنی بسیار سبک هستند. رنگ آنها به صورت یکنواحت بوده و سطحی صاف و هموار دارند. سبک بودن، تنوع بسیار زیاد رنگ و عدم نیاز به شستشو از دیگر مزیت های ورق های کامپوزیتی بوده که باعث شده در نمای ساختمان ها به صورت گسترده قابلی استفاده باشند. ورق های کامپوزیت در برابر زلزله دارای عملکرد غیر یکپارچه هستند و می توان از طریق آنها نما را به صورت کامل آب بندی نمود و به دلیل آکوستیک بودن و قابلیت تعویض پانل ها در نمای ساختمان های مختلف قابل نصب می باشند.

طراحی نمای کامپوزیت

طراحی نمای از طریق کامپوزیت به دو طریق قابل اجرا می باشد. روش اول این است که طراحی نمای کامپوزیت را به صورت سه بعدی و با نظر و پیشنهاد کارفرما و همچنین آرشیتکت پروژه انجام شده و بر اساس وضعیت ظاهری، قابلیت های ورق کامپوزیت و شیشه های ساختمان صورت می گیرد. روش بعدی به این صورت است که از وضعیت موجود ساختمان که قرار است با نمای کامپوزیت پوشانده شود با کمک دوربین های فوق پشرفته عکس گرفته و اطلاعات به دست آمده را به صورت یک فایل سه بعدی ترسیم و برای طراحی به آتلیه تحویل داده شود. با این روش می توان وضعیت واقعی ساختمان را بر اساس مشخصات تهیه و تمامی المان های موجود را شناسه گذاری نمود و از این طریق می توان نمای کامپوزیت تایید شده را بدون هیچ ایراد فنی اجرا نمود.