سایبان های خورشیدی

سایبان خورشیدی

سایبان های خورشیدی تنها در ساختمان های مجهز به تهویه ی طبیعی مورد استفاده قرار نمی گیرند بلکه از آن ها به طور گستردهای در ساختمان های مجهز به تهویه ی مکانیکی نیز استفاده می شود. سایبان های خورشیدی مخصوصا آن دسته که در بیرون ساختمان می گیرند، در بیشتر موارد برای بهبود کیفیت تهویه های طبیعی (و تهیویه مطبوع) ساختمان ها ضروری هستند و اگر هدف جلوگیری یا کاهش استفاده از فن های کمکی و تبرید مکانیکی باشد، این نیاز بیشتر احساس می شود. سایبان های خورشیدی در هر شکلی رابطه ی نزدیکی با طراحی های نما در ساختمان های مجهز به تهویه ی طبیعی دارند.

منبع قابل تجدید خورشیدی را می توان عامل اصلی انرژی در ساختمان به شمار آورد اما خورشید می تواند برای شرایط داخلی مخرب باشد، بنابراین اغلب نیاز است تا تمهیداتی در برابر تاثیرات منفی نور خورشید مانند گرمای بیش از حد پرتوافکنی و نور شدید در نظر گرفته شود. کرکره ها و نورهای که با سیستم های کامپیوتری کنترل می شوند و سایر تجهیزاتی که نقش محافظتی در مقابل نور ایفا می کنند از متداول ترین تجهیزات سایبان خورشیدی به شمار می روند. بیشتر ساختمان های جدید شامل پنجره های کرکره ایی هستند که می توانند با توجه به مسیر خورشید، کوتاه، بلند متمایل بشوند. این کرکره ها معمولا با فضای خالی نمای دو پوسته ادغام می شوند تا گرما را از منطقه مسکونی دور نگه دارند و عملکرد دودکش خورشیدی را ارتقا بخشند. تجهیزات سایبان خورشیدی در نما، اجزای ساختمانی منحصر به فردی قلمداد می شوند، زیرا بر خلاف سایر اجزای ساختمانی از خصوصیات سه بعدی برخوردار هستند. به عبارت دیگر ظاهرشان در طول روز با توجه به موقعیت خورشید و شرایط نور طبیعی تغییر می کنند. بیشتر تجهیزات سایبان خورشیدی بر اساس جهت خورشید و شرایط نور طبیعی تنظیم می شوند تا در برابر اثرات مخرب خورشید بهترین ایمنی ممکن را ارائه دهند. در عین حال، در بهترین طراحی ها توجه طراح معطوف به فضای خارجی ساختمان است تا میزان نور طبیعی مورد نیاز به داخل ساختمان راه پیدا کند و نیازی به روشن کردن کلید برق نباشد. تجهیزات سایبان خورشیدی ظاهر را نسبت به شرایط خارجی تغییر می دهند و از این طریق می توانند ظاهر متفاوتی به ساختمان عرضه کنند.

ظاهر ساختمان و معماری آن به طور چشم گیری به موقعیت تجهیزات سایبان خورشیدی وابسته است. تجهیزات سایبان خورشیدی به شیوه های مختلفی در ساختمان نمود پیدا می کنند و بافت و رنگ از شاخصه های اصلی این تجهیزات به شمار می روند. سوراخ های موجود در این تجهیزات، به عنوان مثال، در سایبان هایی از جنس آلومینیوم متورق با توجه به اندازه و تراکم آن ها، نمای مناسبی از بیرون به ساختمان عرضه می کنند. این ویژگی از بیرون به نما ظاهر متمایزی می بخشد، به ویژه هنگامی که کرکره ها بسته می شوند و داخل ساختمان روشن است. سایبان های خورشیدی در نما لایه ی اضافی تشکیل می دهند که در نتیجه ظاهر مناسبی به سازه عرضه می کنند.